Iran – 3000 lat państwa

Mnie bardzo ciekawiła historia Iranu i głęboko zakorzeniona religia – szyizm. Religia ta miała wpływ na kulturę, historię i jest fundamentem społeczno-ideologicznym w życiu codziennym Irańczyków. 

Wpływ szyizmu widać w architekturze, liczne sanktuaria takie jak mauzoleum Imama Rezy w Meszhedzie czy sanktuarium Fatimy Masumy w Kum. Są one jednymi z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych dla szyitów z całego świata.

Północna część tego państwa jest często nazywana „zielonym sercem Iranu”. Jest to jedyna część tego państwa w której możemy spotkać bory, pola uprawne i niesamowitą przyrodę.

Lasy Hyrcańskie (bo o nich mowa) ze względu na swój wiek, i unikalne ekosystemy zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Występuję tam ponad 3000 gatunków roślin a także liczne zwierzęta takie jak lampart  w północnym Iranie chroni lasy deszczowe klimatu umiarkowanego, zarośla a także stepy. Mimo tego na terenie parku żyje około 26 000 osób zajmujących się głównie rolnictwem lub turystyką.

Na południu Iranu możemy natomiast spotkać rozległe pustynie i góry. 

Występują tam liczne szczyty na przykład góra Gonu która jest jedną z trzech wysokich i znanych gór miasta Bandar Abbas. Góra Gonu ma 2 duże szczyty zwane „Nasiri” i „Bazgerd”, które są najwyższym punktem i są porośnięte wszelkiego rodzaju drzewami leśnymi i roślinami leczniczymi. Stolicą Iranu jest Teheran. Miasto to leży u stóp masywu górskiego Elbrus.

Na terenie miasta leży najdłuższa ulica Bliskiego Wschodu – Waliasr – ciągnąca się z centrum Teheranu na północ przez ok. 20 km. Na jej trasie znajduje się wiele dużych placów takich jak: plac Waliasr, plac Wanak, plac Tadżrisz – pełnią one rolę punktów odniesienia. W XX w. Teheran przyjął wielką emigrację ludzi z terenu całego Iranu zróżnicowanych zarówno etnicznie, jak i religijnie. Miasto jest wypełnione historycznymi meczetami, kościołami, synagogami zoroastriańskimi świątyniami ognia.

Ciekawostkę stanowi fakt, że zoroastrianie nie grzebali zmarłych tylko zanosili ciało na górę, przejmowali je kapłani i wkładali do dołu, gdzie sępy i inne drapieżne ptaki zjadały zwłoki a kości palono.

W Teheranie znajduje się również świątynia katolicka i polski cmentarz.

Wspomnieć również trzeba, że dla Irańczyków chlubę kraju stanowi Persepolis – jedno z miast starożytnej Grecji, którego ruiny można dziś podziwiać w Iranie. Persepolis to dość rozległy teren, na którym zachowały się wspaniałe pamiątki bardzo odległej przeszłości. Choć ruiny mogą brzmieć zniechęcająco, dostępne do zwiedzania w Persepolis zabytki naprawdę zapierają dech w piersiach. Akt splądrowania i spalenia Persepolis był zemstą za zniszczenia, których dopuścili się Persowie w czasie wojen grecko-perskich. Dziś Persepolis, przywrócone powszechnej świadomości dzięki pracom archeologicznym, stanowi serce tej krainy. Oglądając ruiny nietrudno jest wyobrazić sobie, jaką potęgę stanowiło to miasto. Dzięki wykopaliskom odkryto mnóstwo obiektów, zarówno tych spodziewanych, jak i całkowicie zaskakujących. Zachowały się ślady systemu odwadniania i wodociągów, a także skarbiec, mury i liczne tabliczki pokryte pismem elamickim oraz akadyjskim. Spod ziemi wyłoniły się rampy i ogromne schody prowadzące do pałacu. Ruiny Persepolis po latach zapomnienia stały się symbolem państwa perskiego i jego dawnej potęgi.

Iran to kraj pełen historii, kultury i naturalnego piękna, który z pewnością zaskoczy każdego podróżnika. To miejsce gdzie autentyczność i wyjątkowość sprawiają, że podróż do tego kraju może być niezapomnianym doświadczeniem. Gościnność mieszkańców, którzy są niezwykle chętni do dzielenia się swoją kulturą i tradycjami, a także wspaniała kuchnia pełna aromatycznych dań takich jak steki z jagnięciny, fesenjan (gulasz z orzechów i granatów), czy różnorodne pilawy i desery stworzą niezapomnianą przygodę.

Pamiętajmy, że czasami to podróże do mniej znanych miejsc pozwalają na głębsze zrozumienie innych kultur i ludzi. Iran jest jednym z takich krajów!!!!

Aleksander Balcerzak