Pierwsze koty za płoty czyli do trzech razy sztuka…
Drugi kot pojawił się w początkach lat osiemdziesiątych. Byliśmy z synem, wtedy nastolatkiem, na targowisku blisko naszego domu gdzie był mały kącik tzw. przyrodniczy. Sprzedawano tam rybki akwariowe, króliki, chomiki i nagle zauważyliśmy, że mała dziewczynka ma neseser na ziemi, z którego wystają małe łebki… kociaków! Przyszła z nimi aby je rozdać bo w domu na tyle kotów nie było warunków. Były to cztery buraski, z których jeden patrzył nam odważnie w oczy i …zauroczeni nim wzięliśmy go!
Były to czasy gdzie nie było jeszcze Kite-Katów, żwirków, kuwet, a może były , ale widzieli o tym tylko długoletni właściciele kotów gdzie można takie rarytasy zdobyć. Ale dawaliśmy radę! Kuwetą stała się wysłużona foremka do ciasta, piasek braliśmy z pobliskich budów, a były to czasy kiedy na nowych osiedlach wciąż powstawały nowe bloki, a jedzenie? Mleczko, jajeczko, śmietanka i ulubiony ostrobok, którego wystawałam w kolejce w sklepie rybnym nawiązując przy okazji znajomości z innymi, którzy też go kupowali dla swoich kotów!
Ale nasz kotek okazał się niezłym rozrabiaką. W sumie to nie znaliśmy jego płci, nikt też nam nic o nim nie powiedział, o kastracji w ogóle nie było żadnych wiadomości więc cierpieliśmy kolejne zdarte pazurkami fragmenty tapet, potłuczone zabytkowe filiżanki dumnie do tej pory stojące na półce regału, szalone gonitwy po południu między pokojami z ogonem nastroszonym jak u wiewiórki.
Zbliżały się wakacje i marzyliśmy o wyjeździe nad morze. Ale co zrobić z kotem? Wszelkie usilne prośby znajomych, sąsiadów, pozostawały bez jakiejkolwiek nadziei, że zaopiekują się nim w trakcie naszego wyjazdu. Ale życie zawsze ma jakiś scenariusz… Otóż jedni znajomi przypomnieli sobie, że ktoś z ich rodziny pytał czy niewiedzą , że ktoś ma kota do oddania bo odszedł kot ich babci i ona chciałaby znów się zaopiekować jakimś mruczkiem aby jakoś ukoić swój smutek…
Moment przekazania naszego kota, któremu nawet nie zdążyliśmy nadać imienia, był rozdzierający. On czuł, że gdzieś idzie, że tutaj już nie będzie jego miejsce, wczepił się w mój sweter, serduszko biło mu jak szalone, uszy położył po sobie, a w oczach miał strach i przerażenie…
Ale znalazł dobry dom, został otoczony czułą opieką, uspokoił się, dorósł, wszystko skończyło się dobrze.
A teraz jak mówi powiedzenie „Do trzech razy sztuka” sprawdza się jego mądrość. Od dwóch lat w domu syna, synowej, wnuczki zagościła piękna koteczka wzięta z tzw. Kociego przytułku, który prowadzi pan czuły na niedole kotów los. Jeśli tylko napotka błąkającego się kota, sprawdza czy jest czyjś, zazwyczaj jednak są to koty porzucone, dzikie działkowe , które zaplątały się za jedzeniem blisko śmietników… Zabiera je, dokarmia, leczy, a potem wystawia w internecie do wzięcia. I tak oto Kreseczka, bo takie dano jej imię z uwagi na białą kreseczkę na nosku znalazła najczulszy, najbardziej opiekuńczy dom. Obdarzona taką miłością jest spokojna, ufna, łasi się, a gdy ktoś źle się czuje lub jest zmęczony kładzie się obok i mruczy uspokajająco. Stała się największą atrakcją tego domu i kiedy spotykamy się w nim ciągle patrzymy na nią jak się zachowuje, a ona siedzi cichutko , przygląda się też nam i w jej oczach widzimy wszystko to co my jej dajemy – miłość, wierność i podziękowanie!
Ewa Radomska
Warszawa, 20.01.2024 r.
Warto przeczytać inny tekst Autorki
https://www.kobieta50plus.pl/pl/weranda-literacka/ksiazki-z-ziemi
-
Syria, Damaszek
Krystyna Bukowczyk – NOTATKI z PODRÓŻY – Syria – opowieść V i ostatnia – Damaszek – stolica kraju.
-
Syria, Maaloula
Krystyna Bukowczyk - NOTATKI z PODRÓŻY - Syria - opowieść IV - Maaloula – miasteczko przyklejone do skał
-
Listopadowa zaduma
Skończył się listopad, a ja wracam pamięcią do dnia 1 listopada, w którym czcimy świętych Kościoła katolickiego. Myślę wtedy o naszych świętych patronach.
-
Syria, Palmyra
Krystyna Bukowczyk - NOTATKI z PODRÓŻY - Syria - opowieść III - Palmyra
-
Z Aleppo do Palmyry
Krystyna Bukowczyk - NOTATKI z PODRÓŻY - Syria - opowieść II - Z Aleppo do Palmyry
-
Muzeum w Gliwicach - bezpłatny katalog zbiorów
-
„Minghun”
Kameralna opowieść o miłości, żałobie i poszukiwaniu sensu życia oraz o tym, co po nim nastaje. W środę, 4 grudnia, o godzinie 11.00, Kino Pod Baranami zaprasza na kolejny pokaz w cyklu…
-
„Muzyczna przyjaźń: Pauline Viardot i Fryderyk Chopin”
Stowarzyszenie Klub Inicjatyw Kulturalnych, Muzeum w Gliwicach i Centrum KulturyVictoria zapraszają na ''Podwieczorki muzyczne w Willi Caro''
-
Menopauza to problem społeczny
Anna Niewiarowska jest rzeczniczką kobiet w menopauzie. Nie tylko zajmuje sięprzeprowadzaniem kobiet przez ten ważny etap zmiany, pomagając im odzyskać równowagęhormonalną i radość życia,…
-
Jakie są współczesne śluby?
Dla ponad połowy respondentów ślub jest potwierdzeniem miłości i kolejnym ważnymkrokiem. Prawie połowa ankietowanych wskazała, że najczęściej wybierany jest ślubkonkordatowy.…
-
Wywiad - dr Jin Peh
-
Jesienny apetyt na słodkie
Jesień to czas, kiedy wiele osób zauważa wzrost apetytu na słodkie przekąski. Chłodniejszedni, krótsze wieczory i zmiana nastroju wpływają na nasze ciało i umysł, często sprawiając,że…
-
Dlaczego warto jeść orzechy jesienią?
Orzechy, nasiona i pestki to najbardziej skoncentrowana żywność jaką wytworzyła natura. Są źródłem roślinnych dobrych kwasów tłuszczowych, mają dużo błonnika pokarmowego i wysokiej…
-
Relacje społeczne jesienią
Jesienne miesiące to okres, w którym zmieniająca się aura oraz krótsze dni mogą wpływać nanasz nastrój i samopoczucie. Dla wielu osób to właśnie bliskość i wsparcie najbliższych…
Dołącz do dyskusji - napisz komentarz
Zdzisława Wenska 20/02/2024, 15:03
Bardzo lubię koty, miałam ich kilka w zyciu. Moje córki trzymają w domu kotki- po dwa kocie stworzenia każda,
Zauważyłam, ,żę ,koty rasy brytyjskiej są bardzo przymilne, lubią glaskanie, podobnie devon rexy. Z " dachowcami " różnie bywa. Ale kot to doskonały projekt Stwórcy...
Jadwiga Śmigiera 11/02/2024, 14:25
Chcialsm tylko zapytac czy Kreseczka juz wie ze 17 lutego dostanie jakis koci przysmak i kolejna zabaweczke...?
Ewa Semków 28/01/2024, 19:53
Przypomniałam sobie kota moich sąsiadów - Kazika, który odwiedzał mnie przez parę lat, a potem wraz z właścicielami przeniósł się do nowego domu. Niedawno przypadkowo spotkałam właściciela Kazika, który opowiedział jak świetnie kotek zaadoptował się do nowego domu i okolicy. Niestety zachorował i zakończył swój koci żywot. Pocieszające, że w sumie żył dosyć długo.
Kreseczka to szczęściara !
anonim 25/01/2024, 10:14
"Oczy zwierzęcia mają moc mówienia wspaniałym językiem". Gratuluję Kreseczki!