Zdrowie 50 plus
Jak wrócić do równowagi po traumie?
Jak wrócić do równowagi po traumie?
Powódź i inne tragiczne wydarzenia mogą wywrócić nasze życie do góry nogami,
pozostawiając ślady zarówno w sferze materialnej, jak i emocjonalnej. Lęk, bezradność,
a nawet zespół stresu pourazowego to częste reakcje po traumatycznym wydarzeniu. Jak sobie
z nimi radzić? Co robić, aby odzyskać kontrolę nad życiem i pomóc najbliższym?
W rozmowie z psychologiem, psychoterapeutką Adą Jakimowicz poznajemy skuteczne
sposoby na poradzenie sobie z emocjonalnymi skutkami katastrofy.
Jakie są typowe reakcje emocjonalne po przeżyciu powodzi lub innej klęski żywiołowej?
Ada Jakimowicz: Po klęskach żywiołowych, takich jak powódź, można doświadczyć całej
gamy emocji. Najczęściej pojawia się lęk, smutek, złość, poczucie bezradności czy
dezorientacja. Wiele osób czuje ogromny stres i niepokój, a niektórzy mogą mieć objawy
somatyczne, takie jak problemy ze snem, bóle głowy, czy napięcie mięśniowe. To normalna
reakcja na traumatyczne wydarzenie, które zaburza poczucie bezpieczeństwa i stabilności.
Jak mogę poradzić sobie z uczuciem bezradności lub utraty kontroli po takiej
katastrofie?
Ada Jakimowicz: Uczucie bezradności często pojawia się, gdy mamy do czynienia
z sytuacjami, na które nie mamy wpływu, jak na przykład w przypadku powodzi. Ważne jest,
aby skupić się na drobnych krokach, które możemy podjąć, aby odzyskać poczucie kontroli –
na przykład organizowanie pomocy, odbudowa mienia lub nawiązywanie kontaktu z bliskimi.
Równie istotne jest dbanie o swoje zdrowie psychiczne, rozmowa z najbliższymi lub
skorzystanie z pomocy terapeutycznej, co może pomóc w przywróceniu równowagi.
Kluczowe jest jednak najpierw odzyskanie poczucia bezpieczeństwa.
Czym jest zespół stresu pourazowego (PTSD) i jak mogę rozpoznać, czy dotyczy on mnie
lub moich bliskich?
Ada Jakimowicz: PTSD to zespół objawów, które mogą pojawić się po traumatycznym
wydarzeniu, takim jak powódź. Objawy mogą obejmować powracające, koszmary związane
z katastrofą, nadmierną czujność czy problemy z koncentracją. Jeśli te objawy utrzymują się
przez dłuższy czas i utrudniają codzienne funkcjonowanie, warto skonsultować się z
psychologiem lub psychiatrą.
Jak mogę pomóc dzieciom lub innym bliskim, którzy również doświadczyli tej tragedii?
Ada Jakimowicz: Dzieci i osoby bliskie mogą różnie reagować na traumę, ale ważne jest,
aby dawać im przestrzeń do wyrażania swoich emocji. Rozmowa o tym, co się stało,
i zapewnienie poczucia bezpieczeństwa jest kluczowe. Warto stworzyć rutynę, aby dać im
poczucie stabilności. Ważne jest, aby nie bagatelizować ich uczuć i zachęcać do dzielenia się
nimi.
Jak mogę radzić sobie z poczuciem straty – czy to domu, mienia, czy nawet bliskiej
osoby – w wyniku powodzi?
Ada Jakimowicz: Poczucie straty może być przytłaczające, ale ważne jest, aby pozwolić
sobie na przeżywanie żałoby. Pomocne może być rozmowa z bliskimi, wsparcie
psychologiczne lub udział w grupie wsparcia. Stopniowo można zacząć skupiać się na
odbudowie życia, znajdując nowe źródła nadziei i pocieszenia.
Czy powinienem unikać sytuacji, które przypominają mi o powodzi, czy wręcz
przeciwnie – konfrontować się z nimi?
Ada Jakimowicz: Nie ma jednej właściwej odpowiedzi. Na początku naturalne jest unikanie
miejsc i sytuacji, które wywołują silne emocje. Jednak z czasem, pod opieką terapeuty,
stopniowe konfrontowanie się z tymi wspomnieniami może pomóc w przepracowaniu traumy.
Ważne, aby robić to we własnym tempie i w otoczeniu, które daje poczucie bezpieczeństwa.
Jak długo może trwać proces powrotu do zdrowia po traumie związanej z powodzią?
Ada Jakimowicz: Proces powrotu do zdrowia jest bardzo indywidualny. Dla niektórych osób
może to trwać kilka tygodni lub miesięcy, inni mogą potrzebować więcej czasu. Kluczowe
jest, aby nie porównywać swojego tempa do innych i dawać sobie czas na regenerację.
Regularna praca nad swoimi emocjami, zrozumienie ich i szukanie wsparcia pomoże w tym
procesie.
Jak mogę odbudować swoje życie emocjonalne i psychiczne po takiej traumie?
Ada Jakimowicz: Odbudowa życia po traumie to proces, który wymaga cierpliwości
i zaangażowania. Ważne jest, aby nie izolować się od innych, szukać wsparcia, zarówno
w bliskich, jak i u specjalistów. Z czasem możesz skupić się na budowaniu nowych celów
i planów, które pomogą odzyskać poczucie stabilności. Dbanie o swoje zdrowie fizyczne,
praktykowanie technik relaksacyjnych i skupienie się na pozytywnych aspektach
codzienności mogą również wspomóc odbudowę emocjonalną.
Dołącz do dyskusji - napisz komentarz
Artykuł nie posiada jeszcze żadnych komentarzy.
Dodaj pierwszy komentarz i bądź motorem nowej dyskusji. Zachęcamy do tego.