Teresa Podemska-Abt - dla Przyjaciół

ze Staszkiem

to właśnie to. już nie to. kiedyś to tak. co będziemy się pocieszać

marzenia. no ale. no tak. a jak. no jakże nie. byłby wstyd

android. kolorowe ememesy wypełnione błękitem

radość i ból. i to co bez słów. jak zawsze 

odrobina zatracenia w interpretacjach literatury

tego co i tego co nie i jest jak ma być

nie oddaliły nas doby lotu i pół wieku

nieodmiennie krótko na wydechu

łapiemy chwile

spadające na nas jak rozgrzeszenie nocą albo

zaskakujące towarzystwo kobiet w finezyjnych wizażach

i doznaniach  

gdziekolwiek by to nie było

podczas w gronie pomiędzy

jesteśmy nieustannie wsobni

ciułamy nasze

coroczne wrocławskie razem

i wszelkie jego niewiadome

z Alą

cień pośpiesznych decyzji we włosach

jak?

dobrze

tańczące Eurydyki i wyrazów półcienie

jak ongiś

filmoteka nieszczęsnych zdarzeń 

miłości na cztery czwarte walca 

i język wydarzeń ponownie rozbrzmiewa

znajomym tonem

może znów 

póki co

coś razem

z Jackiem Łukasiewiczem

wie że jest raczej małomówny

niczym rozpoczęty wiersz

szuka skojarzeń a potem ta książka. ta opowieść. ten pomysł

a jakbyś napisała. to się tu wyda. potrzebujemy coś innego

kostka gorzkiej czekolady i limeryk gdy tylko posmakuje

otoczony młodymi. uwikłany. w setkach własnych myśli

zapisać chmury. pobłądzić. podryfować. coś wyjaśniać

wstaje na powitanie. życzliwie patrzy

opowiada o daniu z kangura. takie małe arkady. na Ruskiej

idziemy w ciekawe historie. czas znika

a ty tam

a ja tam. mam cię w mailach i deszczowej sonacie od ciebie

masz mnie. może taki jest koniec 

mam.  koniec jest jak amulet. zostaje 

I już tak został na zawsze

z Igą

nie przyjmuje ale zawsze wyrywa popołudnie

jak wiatr drzewo

pękaty od opowieści nienapisanych listów znaków istnienia przeczuć stolik kawiarniany

znaczy spełnienia codzienności. w archiwum

zapomina

nie warto o tym mówić szkoda czasu. kiedyś

przekładane na dziś

co komu wyszło na plus minus tamte czasy

śledzi każde słowo rozmowy

daje pewność następnym latom

i aniołom

z Jarkiem

wybór

win nocy późnego zbioru

i serce świadome błędów swoich i świata znów bije

tak wyszło. czyjeś życie czyjeś ich nasze straty

nie ma czego żałować. supły się rozplątują

to se ne vrati

widzisz tak daleko a tak blisko tu. solidarne

ja i ty w migawce pamięci

i tam gdzie ostatnio

ciepły barszcz ciepły uśmiech ciepły dotyk ciepły uścisk

państwo byli tu w ubiegłym roku

ciepło patrzą na nas ściany

aktualne wydaje się być pozbawione smaku

może się wybierzemy 

przez Plac Solny Rynek jeszcze kawałek

do następnego razu. hej hej

z Renatą

przybywa w opuszczone dawno miejsca

pamiętasz pamiętam co tu było

to się nazywało

ależ tak

robi zestawienie zgromadzonych snów 

incydentalnie podsumowując powroty wybaczenia nadzieje szanse

oczy jak kiedyś szeroko otwarte na pół zaciekawione 

pół rozmarzone

ruchliwe kiedyś dłonie łapią w powietrzu każde słowo 

które odmawia zadośćuczynienia

długimi godzinami

cyzeluje towarzyskie konwenanse

aby zabrać ze sobą 

co w nich 

być może

godne uratowania

koktajl z poziomek

choć to już nie to co w Tutti Frutti

koloruje nam usta

Dr Teresa Podemska - Abt, pisarka, tłumaczka, filolog literatury aborygeńskiej i polskiej, teoretyk literatury, socjolog edukacji. Absolwentka uniwersytetów: Wrocławskiego, Adelajdzkiego i Płd. Australii. Od ponad czterdziestu lat przebywa na emigracji w Australii, zachowując stałe więzi z Polską, także zawodowe. W ramach pracy naukowej zajmuje się literaturą aborygeńską oraz pracuje w dziedzinach interpretacji literatury, socjologii literatury, teorii przekładu i migracji. Jest autorką tekstów piosenek (min. Wariatka, Kamila Abta, 2024), licznych felietonów opowiadań, spektakli poetycko-muzycznych oraz audycji radiowych.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Teresa_Podemska-Abt

Książki